Historia

Miśnieński margrabia Otto Bogaty otrzymał w roku 1162 od cesarza Fryderyka I Barbarossy pozwolenie na utworzenie na swoim terenie klasztoru. Nowo powstały klasztor Marienzell miał służyć głównie jako miejsce pochówku dla rodziny margrabiego. Wraz z wprowadzeniem się w roku 1175 dwunastu mnichów i opata z macierzystego klasztoru Pforta rozpoczęło się również klasztorne życie.

Klasztor »Cella Sanctae Mariae« otoczony był murem i zajmował powierzchnię 17,5 hektara. Poza Wettynami grzebano tutaj również członków innych zamożnych rodów. Kiedy powstała kaplica św. Andrzeja, zwana również kaplicą książęcą, na siedzibę opactwa klasztor nabył w roku 1436 zamek Nossen. W drugiej połowie V wieku rozpoczęło się powolne słabnięcie gospodarki cysterskiej, w wyniku czego w domu konwersów utworzono jadalnię i bibliotekę. W tym czasie podjęto rozbudowę górnego piętra w stylu późnego gotyku.

Wraz z nastaniem reformacji książę Henryk Pobożny kazał w 1540 roku rozwiązanie tego jednego z najważniejszych ośrodków klasztornych środkowych Niemiec. Aby uzyskać materiał budowlany książę August I nakazał w roku 1550 systematyczną rozbiórkę budynków klasztornych. Skorzystały na tym renesansowy zamek oraz kościół mieszczański w Nossen. Większa część zbiorów bibliotecznych przekazana została uniwersytetowi w Lipsku. Tereny gospodarcze od strony zachodniej zostały przemianowane na książęce dobra kameralne.

W wieku XX obiekt pielęgnowany był przez jednego ogrodnika, który do czasu publicznego udostępnienia parku oferował również oprowadzanie. Począwszy od roku 1905 za wstęp pobierane są stałe opłaty. Po zakończeniu II wojny światowej powzięto decyzję, aby nadać parkowi ponownie formę z roku 1800. Na terenie klasztoru przeprowadzono prace archeologiczne oraz odtworzono zarys kolegiaty. W roku 1993 Park Klasztorny Altzella przeszedł na własność Saksonii, która z wielką troską odrestaurowała zachowane budynki oraz utworzyła pomieszczenia wystawiennicze.